آخرین سال قرن گذشته برای والیبال ایران روزهای تلخ و شیرین بسیاری داشت اما حذف غیرمنتظره از مرحله گروهی بازی‌های المپیک تلخ‌ترین آنها بود.
به گزارش عاشورا نیوز به نقل از خبرگزاری ایرنا، پس از آنکه همه‌گیری ویروس کرونا مسابقات والیبال را در سال ۲۰۲۰ لغو کرد، بیشتر این رقابت‌ها به سال ۲۰۲۱ و تابستان داغ سال ۱۴۰۰ موکول شد. تیم ملی ایران در این سال لیگ ملت‌ها، المپیک و قهرمانی آسیا را تجربه کرد و تیم‌های نوجوانان و جوانان ایران نیز در مسابقات قهرمانی جهان به میدان رفتند.
در این گزارش به برسی عملکرد تیم‌های ملی والیبال مردان ایران در سال ۱۴۰۰ پرداخته‌ایم. عملکردی که در مجموع چندان قابل دفاع نبود اما همه را آماده یک تغییر نسل در سطح اول والیبال کشور کرد.
حضور ناکام غول روس
محمدرضا داورزنی رییس فدراسیون والیبال که رویای بزرگی برای عملکرد تیم ملی در المپیک توکیو در سر می‌پروراند، قصد داشت نام بزرگی برای هدایت این تیم انتخاب کند. وقتی با اوایل همه‌گیری ویروس کرونا مشخص شد که المپیک یک سال به تعویق افتاده است، فدراسیون خیلی زود قرارداد ایگور کولاکوویچ را فسخ کرد تا جانشین بهتری برای او انتخاب کند. یک سال بعد وقتی تیم ملی می‌خواست وارد مسابقات سال ۲۰۲۱ شود ولادیمیر آلکنو به عنوان سرمربی تیم ملی معرفی شد.
آلکنو یکی از بزرگ‌ترین مربیان حال حاضر والیبال جهان محسوب می‌شود و روسیه را به مدال طلای المپیک ۲۰۱۲ لندن نیز رساند. نام بزرگ او همه را به وجد آورد و انتظار نتایجی درخشان داشتند. ایران لیگ ملت‌ها را هم درخشان آغاز کرد ولی به تدریج ورق برگشت. با این وجود همه به خود دلداری می‌دادند که لیگ ملت‌ها اهمیتی ندارد و هدف اصلی تیم ملی، المپیک توکیو است.
در المپیک هم ابتدا ایران لهستان را شکست داد تا همه گمان کنند که وقت آن اتفاق بزرگ رسیده است. اما پایان کار آلکنو شوکه‌کننده بود. ایران مقابل کانادا و ژاپن باخت و ناباورانه حذف شد.
غول روسی به ایران آمد، همه را امیدوار کرد و با نتایجی ضعیف از ایران رفت تا مشخص شود که برای موفقیت فقط داشتن یک سرمربی بزرگ و نامدار کافی نیست. قرارداد آلکنو تا پایان بازی‌های المپیک بود. طبق تصمیمی که از ابتدای سال در فدراسیون گرفته شده بود، بهروز عطایی تیم ملی را در مسابقات قهرمانی آسیا هدایت کرد و این تیم را به مدال طلا هم رساند. این قهرمانی باعث شد که جایگاه عطایی تثبیت شود و حالا او تا المپیک پاریس سرمربی تیم ملی است.
دازدهمی در لیگ ملت‌ها
اگرچه در ابتدای سال فدراسیون والیبال اعلام کرده بود که هدف تیم ملی موفقیت در لیگ ملت‌ها نیست و قرار است در این مسابقات به بازیکنان جوان‌تر بیشتر میدان داده شود اما هیچکس انتظار نداشت که ایران در ۱۰ بازی خود در این رقابت‌ها شکست بخورد. شکست روز اول مقابل ژاپن، آن هم درحالی که ایران با ترکیب کامل خود بازی می‌کرد روز تلخی برای والیبال ایران بود. آخرین بار که تیم ملی ایران با چنین نتیجه‌ای از ژاپن شکست خورده بود به مسابقات قهرمانی آسیا ۲۰۰۷ برمی‌گشت.
پس از این بازی تیم ملی ایران پس از سال‌ها رتبه اول تیم‌های آسیایی در رده‌بندی جهانی را هم به ژاپن واگذار کرد. البته با نتایجی که در مسابقات ادامه سال کسب شد ایران دوباره به رده اول آسیا برگشت و در پایان سال در مکان دهم جهان ایستاد.
ایران در این مسابقات فقط پنج پیروزی کسب کرد که آن هم مقابل تیم‌هایی مثل آمریکا بود که با تیم سوم خود به میدان آمده بودند. اما نقطه روشن این تورنتمت برای والیبال ایران، عملکرد درخشان بازیکنان جوانی مثل صابر کاظمی و میثم صالحی بود که خبر از آینده‌ای روشن می‌دادند.
حذف ناباورانه در المپیک
وقتی گروه‌بندی بازی‌های المپیک توکیو اعلام شد، همه صعود تیم ملی از مرحله گروهی را قطعی می‌دانستند. قرعه آسانی که ایران در این مسابقات داشت خیال همه را راحت کرد اما در جریان مسابقات شد آنچه نباید می‌شد.
ایران تورنمنت را با یک نتیجه رویایی و درخشان شروع کرد. لهستان که به گواه بیشتر کارشناسان شانس اول قهرمانی مسابقات محسوب می‌شد، در بازی اول مقابل شاگردان آلکنو شکست خورد. مطابق انتظار، ایران از سد ونزوئلا هم گذشت اما شکست در سه بازی پایانی مقابل کانادا، ایتالیا و ژاپن باعث شد ایران در همان مرحله گروهی از دور مسابقات حذف شود.
آلکنو کار خود در تیم ملی ایران را با شکست مقابل ژاپن آغاز کرد با شکست مقابل ژاپن هم به پایان برد. در ست پنجم مسابقه ۲ تیم در المپیک توکیو، ایران تا آستانه برد هم پیش رفت اما اشتباهات عجیب بازیکنان باعث شد پیروزی تقدیم حریف شود. در نهایت آلکنو با ۱۳ شکست در ۲۰ بازی، به کار خود در تیم ملی والیبال ایران پایان داد.
قهرمانی در آسیا با جوانگرایی
پس از پایان بازی‌های المپیک و جدایی آلکنو، طبق تصمیمی که از پیش گرفته شده بود، بهروز عطایی تیم ملی را در مسابقات قهرمانی آسیا هدایت کرد. بازیکنانی مثل سعید معروف، سید محمد موسوی و امیر غفور استراحت کردند تا تیم با ترکیبی جوان‌تر و بهره‌بردن از فقط پنج بازیکن المپیکی، به قهرمانی آسیا برود.
پیش از آغاز مسابقات، همین که ایران تا فینال پیش برود هم نتیجه قابل قبولی محسوب می‌شد اما شاگردان عطایی با قاطعیت قهرمان شدند. ایران در کل تورنمنت فقط یک ست در نیمه‌نهایی به چین داد و بقیه مسابقات را با نتیجه سه بر صفر به پایان برد. همان یک ست از دست‌رفته هم در شرایطی بود که صابر کاظمی به دلیل مصدومیت در زمین حضور نداشت.
درخشش ستاره‌های جوان والیبال ایران نوید ظهور یک نسل جدید را در تیم ملی داد و پس از ناکامی بزرگ لیگ ملت‌ها و المپیک، تا حدی از غم اهالی والیبال کم کرد.
سومی نوجوانان، نهمی جوانان
ایران در این سال در نتیجه‌گیری رده‌های پایه هم شرایط خوبی نداشت. تیم نوجوانان ایران با سرمربیگری مسعود آرمات و درحالی که از امتیاز میزبانی هم بهره می‌برد، در رده سوم جهان ایستاد. ایران که سابقه ۲ طلا، ۲ نقره و ۲ برنز جهان را داشت هم در مرحله مقدماتی و هم در نیمه‌نهایی مقابل لهستان باخت و جایی بهتر از سومی کسب نکرد تا یک نتیجه متوسط برای ایران رقم بخورد.
تیم جوانان هم در مرحله گروهی مسابقات قهرمانی جهان مقابل بلژیک و لهستان باخت تا برای کسب یکی از رتبه‌های نهم تا شانزدهم تلاش کند. شاگردان بهروز عطایی در نهایت رتبه نهمی را به دست آوردند و آرژانتین و بلژیک هم جایی بهتر از چهارم و پنجم جهان را به دست نیاوردند تا مشخص شود که ایران قرعه خیلی سختی هم نداشته اما با عملکردی ضعیف به کار خود پایان داد.
البته مهم‌تر از کسب نتیجه، پرورش بازیکنان باکیفیت برای آینده والیبال کشور است اما عملکرد و شرایط تیم‌های نوجوانان و جوانان به گونه‌ای نبود که چندان امیدی به ظهور ستاره‌های آینده امیدوار باشیم.
ارسال نظر