موشک‌های روسی، طوفان جدید در آسمان اروپا

روسیه با رونمایی از موشک‌های مرگبار «اسکندر-۱۰۰۰» و «اُریشْنیک»، معادلات امنیتی را برهم می‌زند.

به گزارش عاشورا نیوز به نقل از خبرگزاری فارس، در بحبوحه‌ تنش‌های فزاینده بین روسیه و غرب، مسکو در حال تقویت زرادخانه‌ موشک‌های بالستیک میان‌بُرد خود است، اقدامی که می‌تواند به رقابت تسلیحاتی جدیدی با اروپا منجر شود. در همین راستا، روسیه در حال توسعه موشک «اسکندر-۱۰۰۰» ، نسخه‌ پیشرفته‌تر «اسکندرM» است که با افزایش برد، قدرت سرجنگی و توان مانور در برابر سامانه‌های پدافند هوایی، بهینه‌سازی شده است.به نوشته الجزیره، این اقدام پاسخی به اعلام آمریکا در ژوئیه ۲۰۲۴ مبنی بر استقرار سامانه‌های موشکی بالستیک میان‌بُرد در آلمان تا سال۲۰۲۶ است، تصمیمی که یادآور رقابت تسلیحاتی دوران جنگ سرد است. این موشک‌ها تهدیدی گسترده‌تر برای اروپا محسوب می‌شوند، زیرا برد موشک‌های روسی اکنون از اوکراین فراتر رفته و بخش‌های وسیعی از قاره‌ی اروپا را در بر می‌گیرد.تهدید موشک‌های بالستیک برای اروپاموشک‌های بالستیک با سرعت فوق‌العاده و قدرت مانور بالا، رهگیری آن‌ها را بسیار دشوار می‌سازد. اروپا به سامانه‌های هشدار اولیه آمریکا متکی است، اما فاقد سیستم‌های دفاعی مؤثر در برابر موشک‌های بالستیک میان‌بُرد است، به‌ویژه با کاهش حمایت‌های واشنگتن. این وضعیت یادآور دهه‌ی ۱۹۷۰ است که اتحاد جماهیر شوروی موشک‌های «SS-۲۰» را مستقر کرد و ناتو در پاسخ، موشک‌های «پرشینگ ۲» و «کروز» را مستقر ساخت، وضعیتی که اروپا را در آستانه‌ی یک درگیری هسته‌ای قرار داد.از اواخر سال۲۰۲۳، روسیه شروع به به‌کارگیری موشک‌های تاکتیکی دوربردتر کرده است، از جمله موشک «KN-۲۳B» کره شمالی که مشابه «اسکندر-M» است اما برد آن به ۹۰۰ کیلومتر می‌رسد و سرجنگی قدرتمندتری دارد

c618ceab-b128-4923-804a-cd2c1fbfee85

در نوامبر ۲۰۲۴، روسیه از موشک «اُریشْنیک» با برد ۴۰۰۰ کیلومتر و توانایی حمل چندین سرجنگی رونمایی کرد که آن را به موشک‌های قاره‌پیما نزدیک می‌کند.طبق گزارش‌های روسی، این موشک‌ها ممکن است در کالینینگراد یا اسمولنسک مستقر شوند که به مسکو امکان می‌دهد تا نیمی از اروپا را تهدید کند. به عنوان مثال، استقرار موشک‌هایی با برد ۱۰۰۰ کیلومتر در کالینینگراد، می‌تواند لهستان، آلمان، سوئد، دانمارک و چک را هدف قرار دهد. از اسمولنسک نیز، این موشک‌ها قادر به حمله به لهستان، اوکراین و کشورهای حوزه بالتیک خواهند بود و بر تردد دریایی در دریای بالتیک تأثیر خواهند گذاشت.همچنین، استقرار «اسکندر-۱۰۰۰» در اسمولنسک می‌تواند تهدید مستقیمی برای جنگنده‌های «F-۱۶» آمریکا باشد که در اوت ۲۰۲۴ به اوکراین تحویل داده شد. ولادیمیر پوتین در مارس همان سال هشدار داده بود که هر پایگاه هوایی غربی که میزبان این جنگنده‌ها باشد، یک هدف مشروع تلقی خواهد شد.موشک «اسکندر-۱۰۰۰»در مه ۲۰۲۴، روسیه برای نخستین بار از موشک «اسکندر-۱۰۰۰» رونمایی کرد. این موشک در طراحی مشابه «اسکندر» است، اما میزان سوخت جامد آن ۱۰ تا ۱۵ درصد افزایش یافته و سامانه‌ی کنترل و سرجنگی آن ارتقا یافته است.این موشک می‌تواند به سرعتی معادل ۸ تا ۹ برابر سرعت صوت برسد و با یک سرجنگی ۳۵۰ کیلوگرمی شدیدالانفجار یا خوشه‌ای، اهدافی را در فاصله‌ی ۱۰۰۰ کیلومتری هدف قرار دهد. در صورت استفاده از سرجنگی‌های سبک‌تر، برد آن می‌تواند تا ۱۳۰۰ کیلومتر افزایش یابد

c618ceab-b128-4923-804a-cd2c1fbfee85

این موشک دارای سامانه‌ی هدایت پیشرفته‌ای است که شامل ناوبری اینرسی، تصحیح مسیر با کمک ماهواره، و هدایت راداری در مرحله‌ی پایانی از طریق فناوری مقایسه‌ی عوارض زمینی (TERCOM) است، که میزان خطای آن را به کمتر از ۵ متر کاهش می‌دهد.از آنجا که سوخت جامد این موشک، گرمای قابل‌مشاهده‌ای را برای مدت کوتاهی ساطع می‌کند، فرصت هشدار اولیه برای رهگیری آن بین ۲ تا ۷ دقیقه است که آن را در برابر سامانه‌های دفاعی اروپا مانند «پاتریوت» و «ASTER ۳۰ SAMP/T» تقریباً غیرقابل‌رهگیری می‌سازد.موشک «اُریشْنیک»در راستای تقویت زرادخانه‌ی موشکی خود، روسیه موشک «اُریشْنیک» را توسعه داده است که برای نخستین بار در نوامبر ۲۰۲۴ برای حمله به یک تأسیسات نظامی اوکراین در دنیپرو مورد استفاده قرار گرفت.این موشک قادر به حمل ۳ تا ۶ سرجنگی هسته‌ای یا حرارتی است که می‌توانند به‌صورت مستقل هدایت شوند و قدرت تخریب عظیمی دارند.«اُریشْنیک» با سوخت جامد کار می‌کند و بردی بین ۳۰۰۰ تا ۵۵۰۰ کیلومتر دارد، که به این معنی است که اگر از شرق روسیه شلیک شود، می‌تواند به سواحل غربی آمریکا برسد. این موشک با سرعت ۱۰ ماخ (۱۰ برابر سرعت صوت) حرکت می‌کند، که معادل طی مسافت ۲. ۵ تا ۳ کیلومتر در هر ثانیه است.در دسامبر ۲۰۲۴، روزنامه‌ی واشنگتن پست گزارشی منتشر کرد که استفاده‌ی پوتین از این موشک را نشانه‌ای از یک تنش بی‌سابقه توصیف کرد که هدف آن، تضعیف ناتو و تحمیل شرایط امنیتی روسیه بر اروپا است.این گزارش هشدار داد که «اُریشْنیک» ممکن است آغازگر یک رقابت تسلیحاتی جدید بین روسیه و غرب باشد که دهه‌ها به طول بینجامد و میلیاردها دلار هزینه در پی داشته باشد.

c618ceab-b128-4923-804a-cd2c1fbfee85

پس از اولین شلیک این موشک، شبکه‌ی «راشاتودی» روسیه نموداری منتشر کرد که نشان می‌داد این موشک در چه مدت زمانی به پایتخت‌های اروپایی می‌رسد:۲۰ دقیقه تا انگلستان و فرانسه۱۵ دقیقه تا آلمان۱۲ دقیقه تا لهستاندر نشست نظامی دسامبر همان سال، سرگئی کاراکایف، فرمانده نیروهای موشکی راهبردی روسیه، تأکید کرد که «اُریشْنیک» قادر است سراسر اروپا را هدف قرار دهد و تأثیر آن معادل استفاده از تسلیحات هسته‌ای است.با تشدید این رقابت تسلیحاتی و افزایش تنش‌های نظامی، به نظر می‌رسد که اروپا بار دیگر در آستانه‌ی دوران جدیدی از جنگ سرد قرار گرفته است، که نتیجه‌ی آن می‌تواند افزایش هزینه‌های نظامی، رقابت تسلیحاتی بی‌وقفه، و تهدید دائمی درگیری هسته‌ای باشد.پیامدهای راهبردیتحولات اخیر، تشدید خطرناکی در رویارویی میان روسیه و غرب محسوب می‌شود. از یک سو، مسکو در حال تقویت توان موشکی خود است که ناتو را وادار به توسعه سامانه‌های دفاعی‌اش می‌کند، به‌ویژه با افزایش نگرانی‌ها درباره تهدید پایتخت‌های اروپایی. از سوی دیگر، غرب با چالش بزرگی روبه‌رو است که چگونه به این تهدیدها پاسخ دهد، بدون آنکه درگیری به یک رویارویی مستقیم تبدیل شود.در چنین شرایطی، اروپا در آستانه یک رقابت تسلیحاتی جدید قرار دارد که یادآور پایان جنگ سرد است، جایی که بار دیگر موشک‌های بالستیک به محور اصلی کشمکش راهبردی میان قدرت‌های بزرگ تبدیل شده‌اند.
 
در جریان جنگ اوکراین، روسیه تجربیات مهمی از جنگ‌های قرن بیست‌ویکم کسب کرده است. در طول سه سال درگیری، مسکو توانسته توان نظامی خود را به‌طور قابل‌توجهی تقویت کند، برخلاف تبلیغات غربی که مدعی تضعیف آن بودند. دبیرکل ناتو، مارک روته، نیز به این واقعیت اذعان کرده و گفته است که روسیه قادر است در عرض سه ماه، تسلیحاتی تولید کند که ناتو در یک سال قادر به ساخت آن نیست.روسیه با رونمایی از موشک «اوریِشنیک» پیامی روشن به اروپا فرستاده است؛ سامانه‌ای که توانایی اجرای حملات هسته‌ای میان‌برد را دارد و یادآور بحران موشکی اروپا در دوران جنگ سرد است. کارشناسانی مانند آرون استاین بر این باورند که آزمایش این موشک بخشی از راهبرد روسیه برای تأثیرگذاری بر تصمیمات کشورهای اروپایی درباره روابطشان با مسکو است؛ مشابه آنچه اتحاد جماهیر شوروی با توسعه و استقرار موشک‌های «اس‌اس-۲۰» در دهه ۱۹۷۰ انجام داد.در گذشته، بازدارندگی هسته‌ای بر اساس برخورداری آمریکا و شوروی از زرادخانه‌های عظیم موشک‌های قاره‌پیما استوار بود، به‌گونه‌ای که هرگونه استفاده از این سلاح‌ها به دلیل اصل «نابودی متقابل تضمین‌شده» غیرمنطقی به نظر می‌رسید. اما استقرار موشک‌های «اس‌اس-۲۰» در سال۱۹۷۶ توازن نظامی در اروپا را برهم زد و موجب نگرانی غرب شد، چراکه این موشک‌ها می‌توانستند هر نقطه‌ای را در اروپای غربی با دقت بالا هدف قرار دهند و به‌راحتی منتقل و پنهان شوند.
 
در آن زمان، ناتو فاقد تسلیحات مشابهی بود و این امر باعث شد آلمان غربی احساس تهدید جدی کند. این مسئله به یک معضل راهبردی برای ناتو تبدیل شد: یا با یک حمله هسته‌ای گسترده پاسخ دهد و آمریکا را در معرض خطر انتقام قرار دهد، یا از مداخله خودداری کند و اعتماد به چتر هسته‌ای آمریکا را متزلزل سازد.در واکنش به این تهدید، ناتو استراتژی «پاسخ انعطاف‌پذیر» را اتخاذ کرد که شامل استقرار موشک‌های «پرشینگ ۲» آمریکایی در آلمان غربی بود. این اقدام اعتراضات گسترده‌ای را در اروپا، به‌ویژه در انگلستان، بلژیک، هلند و آلمان غربی به همراه داشت. پس از مذاکرات طولانی، در سال۱۹۸۷ پیمان منع موشک‌های هسته‌ای میان‌برد میان رونالد ریگان و میخائیل گورباچف امضا شد که به حذف این موشک‌ها از اروپا انجامید. اما با خروج آمریکا و سپس روسیه از این معاهده در سال۲۰۱۹، تنش‌ها در قاره اروپا دوباره بالا گرفت.امروز، هرچند که بحران موشکی اروپا به اوج خود نرسیده، اما نشانه‌های نگران‌کننده‌ای دیده می‌شود. در نشست ناتو در واشنگتن در سال۲۰۲۴، آمریکا و آلمان از استقرار سامانه موشکی میان‌برد «تایفون» در خاک آلمان تا سال۲۰۲۶ خبر دادند. روسیه نیز با توسعه و استفاده از موشک «اوریِشنیک» در اوکراین واکنش نشان داد، که نگرانی‌ها را درباره تشدید تنش‌ها افزایش داده است.
 
از سوی دیگر، فروپاشی پیمان منع موشک‌های میان‌برد موجب آغاز رقابت تسلیحاتی جدیدی شده است. روسیه موشک «آر اس-۲۶» را توسعه داده که گمان می‌رود مبنای طراحی «اوریِشنیک» باشد. در مقابل، آمریکا سامانه‌هایی مانند «تایفون» و موشک‌های‌هایپرسونیک «دارک ایگل» با برد بیش از ۲۷۰۰ کیلومتر را توسعه داده و همچنین سامانه‌های پرتاب موشک «تاماهاوک» و «اس‌ام-۶» را در اروپا و آسیا مستقر کرده است.اما تفاوت مهم این است که این رقابت دیگر فقط به آمریکا و روسیه محدود نمی‌شود. اروپا و آسیا نیز وارد این عرصه شده‌اند. شرکت اروپایی «MBDA» موشک‌های کروز تهاجمی تولید می‌کند، کره جنوبی با لهستان برای توسعه موشک‌های دوربرد همکاری دارد، و فرانسه و انگلستان نیز در حال تقویت برنامه‌های موشکی خود از جمله پروژه «استورم شادو» هستند.با نزدیک شدن به پایان جنگ اوکراین، نشانه‌های ورود اروپا به یک رقابت تسلیحاتی جدید بیش از پیش آشکار شده است. این روند قاره اروپا را در شرایطی مشابه دوران جنگ سرد قرار داده، جایی که انباشت تسلیحات موشکی افزایش یافته و امکان دستیابی به توافق‌های کنترل تسلیحات کاهش یافته است.

 

ارسال نظر