حضرت حجت الاسلام پورکریم پژوهشگر حوزه فرهنگی و اجتماعی در مقاله فوق به تشریح دموکراسی و تئوکراسی در حکومت اسلامی پرداخت
کشوری که به دموکراسی تکیه کرده است چهارچوب استحکام حکومتش در اولویت اول انتخابات سالم است. انتخاباتی که اکثریت عامه مردم در آن شرکت کنند، شرکت در انتخابات یعنی مقبولیت ملت نسبت به حکومت.
دموکراسی یعنی حکومت مردم بر مردم. حاکمیت در اختیار مردم و اما تئوکراسی یعنی حکومتی دینی و مبتنی بر مبانی دینی.
سئوال اینجاست که چرا مقام معظم رهبری در فرمایشاتشان از دموکراسی دینی یاد کردند آیا این تلفیق ممکن است؟
وقتی غرب دم از دموکراسی میزند در حالی که داعیهدار مردم سالاری، دین مبین اسلام می باشد باید برای مقابله با آن مفاهیمی را روشن کردمثل دموکراسی دینی که این ازهوش بالای امام خامنه ای میباشد.
باید گفت تلفیق دموکراسی و تئوکراسی با عدالت سازگار است چرا که بدیهی است هر چیزی باید در جای خود قرار بگیرد اگر این گونه نباشد مردم به خاطر بعضی هواهای نفسانی در دین هم تغییر ایجاد میکنند و این عین تجاوز به حدود دیگری است.
دموکراسی دینی با ترسیم حدود و نظم و چارچوب خاص قابل درک است.
مردمی که خود انقلاب نمودندو نام جمهوری اسلامی ایران رابراین کشور نهادند مصداق دموکراسی دینی را محقق کردند. طی 37 سال حکومت جمهوری اسلامی ایران با انتخابات مختلف مردم نشان دادند که دموکراسی دینی از مقبولیت بیشتری در حکومتهای مختلف دنیا برخوردار است.
حال کشوری که به دموکراسی دینی تکیه کرده و جزو اصول آن برشمرده میشود انتخابات در آن از اولویت بالایی برخورداراست. انتخاباتی که مقبولیت دموکراسی دینی را به رخ همه حکومتها میکشد.
انتخابات سالم شرایطی دارد که به ذکرچند نمونه یاداور میشویم:
1- انتخاباتی در ریل قانون
انتخابات اگر بر ریل قانون باشد رضایت همگان را جلب میکند هر چند هستند کسانی که به خاطر خلاف نتیجه متصورشان هیاهوی تبلیغاتی و ضدحکومتی به پا میکنند ولی این امر از سلامت انتخابات نمیکاهد بلکه به آن قوام میبخشد و خوب و بد را از هم متمایز میسازد.
بودند دیکتاتورهایی که خلاف قانون عمل میکردند و همچنان در کشورهای دینی هم این روند قابل مشاهده است، اما با تمام افتخار و اقتدار باید گفت با توجه به فتنههای متعدد در طول این 37 سال حکومت جمهوری اسلامی ایران وقتی به رهبری میگفتند: از حکم حکومتی و فراقانونی خود استفاده کنید برای خفه کردن فتنه در نطفه، رهبری عزیز میفرمودند: قانون.
وقتی راهکار قانونی وجود دارد اگر خلاف آن امری انجام شود این دیکتاتوری است. هر چند رهبری وظایفی دارد که به وقتش در جای خود به آن عمل میکند و یکی از آن وظایف حفاظت از مفاد قانونی و اجرای آن است.
قرآن کریم هم به قانون و اهمیت آن اشاراتی دارد.
قُل اَمرَ رَبّی بالقسط. اعراف/3 – اِنا هدیناهُ السبیل اِمّا شاکراً و اِمّا کفورا. نساء /3.
به طرق مختلف خدای متعال در قرآن به اهمیت و نفع قانون برای بشریت اشاره کرده است.
قانونی که از احکام ومبانی دینی برداشته شده ازحدود الهی به شمارمی اید وتخطی ازان خلاف شرعی است.
وعدههای انتخاباتی:
وعدههای انتخاباتی باید پوچ و توخالی نباشد. هر کس که به خود جرأت میدهد خود را منتخب مردم اعلام کند نباید صرفاً مدعی باشد بلکه انتظار تحقق وعدههای داده شده از سوی وی میرود.
بودند اشخاصی در سالهای اخیر با وعدههای اصلاح چند روزه معیشت مردم رای میگرفتند اما کاری از پیش نبردند.
در این موضوع حضرت علی در خطبه9 نهج البلاغه درباره طلحه و زبیرواصحاب جمل میفرماید:
وَ مِنْ کَلامٍ لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ
وَ قَدْ اَرْعَدُوا وَ اَبْرَقُوا ، وَ مَعَ هَذَیْنِ الْاَمْرَیْنِ الْفَشَلُ ، وَ لَسْنَا نُرْعِدُ حَتَّی نُوقِعَ ، وَ لَا نُسِیلُ حَتَّی نُمْطِرَ .
ترجمه:
خروشیدند و تهدید کردند، و همراه این دو کار سستی است. و ما تا چیره نباشیم نمی خروشیم، و تا نباریم روان نمی گردیم.
علی علیه السلام قدرتش رادارد که اعا میکند ولی انان که قدرت کاری را ندارند هم نباید مدعی باشند وهم نباید تهدیدکنند.
سروصدا به پا کردن بدون عملیاتی کردن وعده ها ضربه به خود است اسمان که ببارد سیل دارد والا سروصدا سیلی ندارد.
تخصص
به نوعی از دو سو میشود به تخصص اشاره کرد: از سویی کسانی که پابه عرصه انتخابات میگذارند و کاندید میشوند این اشخاص باید علاوه بر مرتبط بودن وعدههای خود، با تخصصشان، برنامههایی آماده کرده باشند برای بدو ورود به مجلس، نه این که فقط چند سال وقت صرف کنند برای یادگیری بعضی امور ساده.
از سوی دیگر رأی دهندگان هم به حَسَبِ تحقیق و احساس مسئولیت باید رأی دهند و انتخابی درست در شأن خود ملت داشته باشند.
به عبارت دیگر به کسانی رای بدهیم که توان لایحه خواندن را داشته باشند نه رجز خواندن، کسانی که حداقل چند طرح اقتصادی برای مجلس داشته باشند نه طرح التماسی.
اما سئوال همیشگی مطرح می شود که آیا تعهد از اهمیت بیشتری برخودار است یا تخصص؟!
شهید چمران به عنوان یک نخبه انقلابی و یکی از افراد شاخص انقلاب اسلامی جوابی کوتاه و موجز داده است. در دوران پس از انقلاب این بحث بسیار پر رنگ بوده است که شهید چمران معتقد بود کسی که عهدهدار مقام و مسندی میشود ولی تخصص لازم برای مدیریت در آن مسند را ندارد در واقع متعهد هم نیست زیرا انسان متعهد هیچگاه به خودش اجازه نمیدهد کاری را قبول کند که از علم و توانش خارج است.
شهید بزرگوار در یکی از یادداشتهای شخصیاش این چنین بیان میکند:
(ای خدا من باید از نظر علم از همه بهتر باشم مبادا دشمنان مرا از این راه طعنه زنند. باید به آن سنگدلانی که علم را بهانه میکنند و به دیگران فخر میفروشند ثابت کنم خاک پای من هم نخواهند شد. باید همه آن تیرهدلان مغرور و متکبر را به زانو درآورم و آنگاه خود، خاضعترین و افتادهترین فرد روی زمین باشم.)
تخصص و تعهد هر دو باید در کنار هم باشد والا هر کدام به تنهایی نمیتوانند چیزی به پیش ببرند. چرا که فقدان هر کدام سدی است در پیشبرد اهداف.
امام خامنهای در این باره در سوم شهریور 72میفرماید:
امروز دیگر آن دعوای تعهد و تخصص که اوایل انقلاب بود وجود ندارد که ما بگوییم تعهد یا تخصص؛ هم تعهد و هم تخصص. زیرا در طی این ساالها مدیران خوبی تربیت شدهاند و شخصیتهای برجستهای پرورش یافتهاند که هم تخصص لازم را دارند و هم تعهد.
پس کسانی که کاندید مسولیت هایی میشوند هم باید تخصص لازم وتعهدمربوط به ان راداشته باشند.
مسئله نفود و انتخابی صحیح:
با وجود اهمیت مسئله نفوذ باید با دقت و اهتمام بیشتر انتخابی درست داشت چرا که مجلس قلب تپنده ملت است. اگر هر کسی ورود به مجلس پیدا کند میتواند ضربان قلب ملت را کُند و یا از حرکت باز دارد.
این که می‌گویند شورای نگهبان هر کسی را تأیید کرد ما میتوانیم به آن رای دهیم به نظر حقیر سهل‌اندیشی است چرا که عقاید و تز فکری همه با هم یکسان نیست و تفکرات شاید تفاسیری مختلف و مشتبه به اصول نظام و اهداف آن داشته باشند.
مسئله نفوذ از صدر اسلام تا به حال مطرح بوده و هست همانجایی که خلافت را غصب کردند و همانجایی که به زور فدک را با حیلههای مختلف از فاطمه زهرا سلام الله علیها گرفتند. نقطه عطفی است که اگر چنین نمیکردند قطعاً وضعیت حکومت های اسلامی به گونهای تحسین برانگیز قابل وصف بود.
اما حال همین تلاشی که برای تشکیل حکومت اسلامی صورت گرفته نباید مغفول بماند و با نفوذ شاید کسانی ظاهرنما در قلب ملت کاری کنند که از هم بپاشد. در مجلس ششم چنین اتفاقی در حال وقوع بود که با هوشیاری مردم و رهبری عزیز ختم به خیر شد.
امروز سیاست استکباری مقابل ایران، استعمار فرانو است یعنی استعماری نوین و به مراتب بالاتر از استکبار قدیم و میخواهند خود را دل سوز ملت ایران قرار بدهند و حتی لیست انتخاباتی تعیین میکنند، با شیوههای نرم در قلب ملت.
با این اوصاف نباید خود را به خواب زد که حضرت علی علیه السلام میفرماید: (و مَن نامُ لَم یَنَم عنهُ)
اگر شما در جبهه نبرد خوابتان ببرد، معنایش این نیست که سرباز خط مقابل هم خوابش برده.
لذا انتخابی صحیح در انتخاب اصلح اهمیت فراوانی دارد.
پی نوشت:
اقتصادمان حل نشده چون شناسنامه فروختیم.
ما باید با برند اعتبار اطلاعات و راهکار و برنامه رای بدهیم.
اگر غم مشکلات مملکت را دارید برنامههایتان را بگویید حتی اگر رأی نیاورید
میزان سطح مطالباتی ما از نمایندگان بسیار پایین است
قند که در دهان قرار میگیرد کاممان راشیرین میکند نباید اجازه دهیم بعضی مارا به سمتی ببرند که کام ما را تلخ کنند.
ارسال نظر